Мұңды шерлі болып күйзелу, қайғы-қасірет тарту .

Мен олай-бұлай болып кетсем Ақпардың күні не болар деп қайғырды (Ғ.Мүсірепов).

Әсет бірaз налыды күйінді Сәулетайға (С. Мұратбеков).

Әке өлімі Ақжанылды қатты күйіндіріп , дүние төңкеріліп, бүкіл тірлік біржола күйреп біткендей болды (Д. Әбілев). 

Ата-анам жоқ, олар былтыр қайтыс болды деп, Байжан мұңайды (Б. Кенжебаев).

Баздан қамығып қайтқан Райхан үйге келгенше ләм-мим деп, тіл қатпады (С. Жүнісов).

Енбегі сіңген адамға жол берсе қайтеді деп қамырығады (Д. Досжанов).

Егіле берді сорлы ана,

Ұл өлімін азалап ,

Зарына сен де қосылдың,

Жас жанынды жаралап (А. Жұмағалиев).

Аш қалар ма екенбіз деп уайымдап қиналудан, шешем шынында керемет күйзеліп жатыр (Б. Соқпақбаев).

Қайғымен іштей мұңдану , міне, шын адамгершілік белгісі (Р. Тоқтаров).

Сөзіңнен көріп өзіңді,құшақтай алдым жамығып ,-деген жерге келгенде қыз шыдай алмады (О. Бөкеев).

Тек күңгірт күйлер мeнi күйзелткенде, аһылап , ақ арымды кемі (К. Бекхожин).

Олар малдары үшін қайғырып, уһілеп ренжумен кетіп барады (Ғ.Мүсірепов).

Бәріне айырылып жалғыз қалдым, - деп шерлене өксіп-өксіп еңіреп жіберген кезде дауысынан таныдым (З.Жәкенов).